De reis naar Camila

Home / Wie zijn wij / Procedure / Camila / Yeison / Colombia / Finca La Neca / Armenia-Pereira / Quibdo-Choco / links / Gastenboek

Dinsdag 12 maart 2002

 

We zijn vanochtend naar Pereira gegaan om een paspoort voor Camila te maken. We waren bijna in Pereira konden we terug,

want mamma Shila was de papieren vergeten die nodig zijn voor haar paspoort. Enfin het is allemaal goed gekomen.

Nog even langs het vliegveld gereden van Pereira om een vlucht te boeken voor morgen. Het is gelukt we vertrekken woensdag

13 maart 2002  om 14.00 uur naar Bogotá waar de laatste papieren in orde worden gemaakt voor vertrek naar Nederland.

 

Woensdag 13 maart 2002

 

Alle financiële dingen zijn afgehandeld en konden wij ons klaar maken voor Bogotá. Nadat de koffers waren ingepakt hebben we nog kadootjes uitgedeeld aan Cesar, Stella, Patricia en Angela. Bij Cesar viel de Sonnema Berenburger, drop, en voor Stella een delfts blauwe kop en schotel goed in de smaak. Angela en Patricia maakten we blij met Hollandse kaas en pepermunt.

We hebben nog even  geluncht  en zijn toen na een emotioneel afscheid om ongeveer 12.30 uur vertrokken naar het vliegveld.

Na nog twee kadootjes gekregen te hebben van Cesar gingen we om 14.10 uur de lucht in richting Bogotá. We vlogen met een Fokker 50. Om 15.00 uur stapten we uit op het vliegveld van Bogotá.  De broer van Walter Gomez kwam ons halen.

Na 15 minuten kwam hij en werden we naar ons Hotel” Dann Norte” gebracht. Hier zou Walter Gomez contact met ons opnemen om 19.00 uur s’ avonds. Het hotel is erg luxe en hele aardige mensen. We voelden ons daar erg op ons gemak. Ze waren van alles voorzien zelfs een  ledikant werd voor Camila in elkaar gezet. We hadden uitzicht op de bergen in de verte en op de straat.

Camila heeft heerlijk geslapen met haar WoWo  en we hadden het idee dat ze zich op haar gemak voelde.

 

Donderdag 14 maart 2002

 

Vanochtend zijn we vroeg opgestaan in de hoop gauw wat van Walter Gomez te horen, want gisteravond heeft hij niet gebeld.

Om 09.45 uur werden we op onze kamer gebeld dat Walter Gomez benden zou staan. Pappa John is naar beneden gegaan heeft bepaalde papieren afgegeven en onze tickets.  Walter Gomez zou proberen nog een vlucht te boeken voor vrijdag. 

We kregen van Walter te horen dat het vliegtuig vol zat, hij zou het morgen (vrijdag) weer proberen

S’ middags arriveerde er nog een stel die een zoontje hebben geadopteerd uit Cali. Andres was iets jonger dan Camila wel een hele maand. We hebben gezellig met zijn zessen gegeten en gepraat. 

 

Vrijdag 15 maart 2002

 

Het slapen was toch wel een beetje onrustig want ja misschien kunnen we naar huis vandaag. Echter Walter kwam met de mededeling dat het vliegtuig naar Madrid vol zat. Balen, maar goed. Bij de receptie van het hotel  stond zo’n lieve vrouw die tegen Shila zei: “als jullie willen kan ik kijken of er nog plaats is want ik heb connecties bij Avianca.”

Dit lieten wij ons geen twee keer vertellen en John vroeg om de tickets bij Walter. Zo gezegd en zo gedaan.

Om 14.00 uur zijn we vertrokken uit het hotel en om 15.30 uur Colombiaanse tijd zijn we de lucht ingegaan richting Madrid. 

Met veel emoties in ons achterhoofd, want ja, je dochter komt uit dit mooie land, en ze zal thuis wel een hele mooie toekomst krijgen. Maar wat er door je heen gaat is met geen pen te beschrijven. 

De vlucht ging voorspoedig. Camila kon de slaap moeilijk vatten, paps en mams al helemaal niet. Maar ja dat is ook niet zo gek,

als je weet dat er op schiphol zoveel mensen staan te wachten om ons met open armen te ontvangen.

 

Zaterdag 16 maart 2002

 

Om 12,.00 uur hebben we naar Nederland gebeld om te zeggen dat we om 13.00 uur de lucht ingaan vanuit Madrid We zijn om

ongeveer 16.00 uur door de Hollandse douane gegaan, met alle gevolgen van dien.

Wat een feest was er voor ons en wat een mensen. 

Ballonnen waren er in overvloed en de tranen waren bij vele niet meer te houden. Wij waren zeer emotioneel met dit onthaal en we zijn er ook erg dankbaar voor dat het zo mooi en groots was. Eenmaal thuisgekomen na een rit van 24 uur kijken wij met voldoening naar onze dochter “Camila” die heerlijk ligt te slapen met een grote glimlach om haar mond.

 

En  wij??    Wij denkend aan het land Colombia die ons het mooiste uit ons leven heeft gegeven: CAMILA!!