Met Geert en Maup naar Santiago de Compostela - de reis: 12e week
Met Geert en Maup naar Santiago de Compostela
week 12
Zaterdag 14 juni 2003, dag 84
Rabanal del Camino [E] - Molinaseca [E], 27 km [totaal 2250 km]
Met de steen in zijn bek. Met andere woorden: we doen het nog een keer. De steen gooien heb ik nog een keer gedaan, terwijl Maup de ander kant opkeek. Maar, lopen naar Santiago, dat nooit meer. Maar, dat ligt niet aan Maup. 12h00, Molinaseca. Eigenlijk moeten we vandaag nog zo`n 7 kilometer lopen, maar op een terras komt Maup een Labrador tegen. Waarop de eigenaresse van de labrador zegt, `die kunnen het goed vinden met elkaar`. Waarop ik zei: `als hij bij jouw hond kan slapen, slaap ik in het hotel! OK, gisteren was een dag om `gauw` te vergeten. Om half elf zat ik zwaar in een dip. Toen ben ik gewoon simpelweg in een plaatsje `onder de bergen` neergestort. Vanmorgen ben ik om 06h00 het raam uitgeklommen, na een misverstand over de sleutel in het slot. En de heuvels over gevlogen. Goh, wat ging het makkelijk. En wat was het mooi. Jammer dat je er niet met de auto kan komen, anders ging ik nog een keer verder. Had ik al één week erg veel last van mijn linkervoet, voornamelijk m`n teen naast m`n kleine teen, hier werd ik niet vrolijk van: zat ik te eten met een Duitser, en die zei dat mijn kleine teen tijdens het lopen onder die andere ging zitten...
Vrijdag 13 juni 2003, dag 83
Astorga [E] - Rabanal del Camino [E], 22 km [totaal 2223 km]
Waf, hier Maup. Was dat van de week even schrikken... Zondagochtend was de baas in een goeie bui. Ik dacht, dit is het moment om over mijn standbeeld te beginnen. Wordt `ie toch kwaad, en noemt hij me een omhooggevallen straathond! En hij zei - en dat is nog veel erger - dat hij mij, als ik zoveel verbeelding zou blijven houden, zou gaan verhuren als pelgrimshond. Nou, toen zat de schrik er goed in bij me, en heb ik de hele week lief achter hem aan gelopen. Los, dat wel. En gespeeld met muizen en kleine krokodillen. Sinds gisteren knapt de baas weer een beetje op, en heeft `ie gezegd dat ik een statiefoto krijg. Dat is ook niet mis, toch! Sinds gisteren is de baas aan het aftellen. En dat was nodig, want hij raakte in een dip nadat `ie hoorde dat er nog bergen aan zaten te komen. Want hij geeft z`n bek af en toe wel een gooi, maar beseft een hoop keer niet wat de gevolgen zijn. Bijvoorbeeld drie maanden lopen... Maar, het wordt tijd dat het afgelopen is. Alles gaat pijn doen zegt hij, vooral zijn knieën. En dan zeg ik: `had je vroeger maar knielappen `motten` gebruiken!` En dan ben ik ineens weer een k..hond...
Donderdag 12 juni 2003, dag 82
Villadangos del Páramo [E] - Astorga [E], 28 km [totaal 2201 km]
Donderdag, 13h45, Astorga. Even een foto van m`n afgetrainde lijf. Voor Joki en d`r zus, die zo hard `mos` lachen om mijn benen. De laatste 17 kilometer van vandaag waren heuvelop, maar wel heel mooi. Als je tenminste van wandelen houdt. Het was hier wel even zoeken voor Maup, maar hij ligt nu in een kelder van een soort hostel bij twee oude mensen die al na 10 minuten wisten hoe m`n mobiele telefooncamera werkt en een foto konden maken! Voor de rest is het hier zo snikheet, dat zelfs de Spanjolen er over klagen. Maar nog 9 dagen, en dan...
Woensdag 11 juni 2003, dag 81
Villarente [E] - Villadangos del Páramo [E], 33 km [totaal 2173 km]
Woensdag, 13h45, Villadangos. Ik ben in een hostel net buiten de stad beland. Een hostel met een grote tuin, met veel schaduw voor Maup. Voor de rest was het een klotendag. Eerst ben ik door de stad León gebanjerd, en toen 21 kilometer langs snelwegen. En het was ook nog `ns snikheet. Gisteravond heb ik gegeten met twee Hollanders. Dat was gezellig. Maar die hadden een boekje bij zich met de landhoogten. Wat blijkt, er komen nog bergen... We schijnen op een hoogvlakte te lopen. Daar werd ik even niet vrolijk van. Maar ja, het kan hoogstens nog tien dagen duren, want dan ben ik er...
Dinsdag 10 juni 2003, dag 80
El Burgo Ranero [E] - Villarente [E], 30 km [totaal 2140 km]
Dinsdag, 12h30, Villarente. Voor een hostel zat een Spanjaard druk te praten, en te wijzen naar Maup. Ik dacht, hier kom ik niet in met Maup. Maar toen ik wilde gaan zeggen `val dood`, bleek dat ik het verkeerd had begrepen. Ik `mos` bier drinken op zijn kosten. En zoals Hollanders zijn, ook al lust je het niet (...), toch drink je het op. Want het kost tenslotte niks. De hostel kost €16, dus blijf ik hier overnachten. Vlak achter ons kwam een Duitser binnen, buiten adem. Die had al een tijdje van ons gehoord, en zag ons voor hem lopen, en wilde ons perse spreken. Dat kwam goed uit, want hij sprak ook Spaans, en hij heeft geregeld dat Maup binnen mocht slapen! En nu moet ik Geert Bakker, ANWB-contactman voor het Pelgrimspad LAW 7-II, gelijk geven: het gonst over de Camino van een Hollander met een hond met rugzak. Want ook vandaag zijn er weer minimaal 10 foto`s van ons gemaakt. We zijn een bezienswaardigheid...
Maandag 9 juni 2003, dag 79
Terradillos de los Templarios [E] - El Burgo Ranero [E], 32 km [totaal 2110 km]
Maandag, 12h30. Op 9 juni 1998, vandaag precies 5 jaar geleden, was het voor deze man (zie foto) de laatste dag. Zo kan het ook. Maar ik had een goeie dag vandaag, en Maup ook. Want die had de veldmuizen ontdekt, en die lopen hard én alle kanten op. Dus Maup ook. Het is gelukkig wat heuvelachtiger, en dat geeft voor mij wat meer loopplezier. Als je er zo over mag denken... Voor de rest is het heet. En heb ik ook vannacht slecht geslapen door een snurkende Spanjool. Ik ben vandaag in El Burgo aangekomen, en heb daar een hostel genomen. Maup ligt in de schaduw van het hostel, en ik hoop `m vannacht binnen te kunnen smokkelen...
Zondag 8 juni 2003, dag 78
Carrión de los Condos [E] - Terradillos de los Templarios [E], 27 km [totaal 2078 km]
Zondag, Terradillos, 11h45. Eigenlijk veel te vroeg, maar Maup mag in de tuin en de refugio ziet er goed uit. En ik leg op schema, dus daarvoor maakt `t niet uit. Ik heb een slechte nacht gehad. Zaterdagavond hadden ze een feest in het park naast de camping. En dat gaat er bij die paellavreters nogal luidruchtig aan toe. De tocht van vandaag was erg saai, maar vlak. En zo is het altijd wat...
