DVD’s branden? Dat kan wel maar...
|
In DVD-land is de beer
los! In hoog tempo komen nieuwe
typen DVD-branders op de markt maar... het is nog altijd niet duidelijk
of er ooit één standaard zal komen voor de beschrijfbare DVD-schijfjes.
Dat maakt de keuze bij de toepassing van DVD en de aanschaf van een
recorder er niet eenvoudiger op. |
Een DVD schijfje (Digital Versatile Disc)
lijkt een gewone CD maar er is een opvallend verschil, er past veel meer
data op, dit komt omdat de puntjes die de digitale nullen en eentjes
vormen, dichter op elkaar staan. Hiervoor is wel een andere laserstraal
nodig dan voor de CD schrijver, eentje die sterker en nauwkeuriger is. Om
die reden kan een DVD dan ook niet met een Cd-rom speler worden afgespeeld.
Op een CD past ca. 700Mb aan data, op een DVD
tenminste 4.7Gb en er zijn schijfjes die nog meer kunnen bevatten.
Bijvoorbeeld de dual side, dat is een CD die aan twee kanten te gebruiken
is. Daarnaast zijn er nog wel wat varianten, maar die kunnen veelal niet
met de huidige brandapparatuur worden verwerkt.
Er is ook een hybride met aan een kant DVD en
aan de andere kant CD eigenschappen, een prima optie om bijvoorbeeld een
opera met beeld en geluid op te nemen en aan de andere kant alleen de
muziek, zodat die ook met andere dan DVD spelers kan worden afgespeeld.
Het goede nieuws in dit verhaal is dat alle
DVD spelers films e.a. die je kan huren en kopen, af kunnen spelen. Maar er
is ook slecht nieuws! Misschien wil jij je eigen DVD’s gaan maken en... dan
kan het weleens zo zijn dat die niet kunnen worden afgespeeld. Dat klinkt
vreemd hè, maar toch is het zo, want in dat geval krijg je te maken met de
media diversiteit die voor dat doel beschikbaar is en… waar op dit moment
dus zo’n hoop over te doen is.
Stel je eens voor dat men over de hele wereld
dezelfde taal zou gaan spreken en schrijven maar… wij zouden dat schrijven
van links naar rechts blijven doen en een ander van rechts naar links, een
derde van onder naar boven en ga zo maar door. Al met al zouden we, ondanks
het gebruik van dezelfde taal, toch behoorlijk moeite hebben bij het lezen
en begrijpen van elkaars epistels. Zo is het ongeveer ook met de
beschrijfbare DVD’s.
Er zijn twee gangbare
schrijfprocessen bij DVD's. Bij de DVD-R gaat het om een organische
kleurstoftechniek. Door de
kleurstof met een laser te verhitten wordt deze donkerder. Dat geeft dan
een zwakkere reflectie die digitaal voor 1 staat. Een goede reflectie
staat voor een 0. |
|
Een andere techniek is die van 'faseverandering'
(phase-change media writing). Er is dan sprake van vier lagen op de
DVD-schijf.
De onderste is de diëlektrische laag. Dan
volgt de opname-laag en daarboven ligt weer een diëlektrische laag. Het
geheel wordt afgedekt door een reflectielaag bestaande uit een legering van
messing, aluminium of goud.
De laser van de brander verhit de recording
laag plaatselijk tot circa 200 graden. Na het langzaam afkoelen ontstaat
een kristallijnen structuur in de legering die een hogere reflectiegraad
(een 0) bezit dan daarvoor. Een 1 is een gebiedje met een slechtere
reflectie. Dat wordt bereikt door met de laser de recording laag met zo’n
500-700 graden te verwarmen. De atomen nemen na een snelle afkoeling ter
plaatse een amorfe, slecht reflecterende structuur aan.
Er zijn in hoofdzaak vijf soorten DVD
schijfjes, die weleenswaar op elkaar lijken, maar toch anders zijn: DVD-R,
DVD-RAM, DVD-RW, DVD+RW en DVD+R. Laten we ze eens nader bekijken.
DVD-R en DVD+R zijn net als de gewone data CD
maar een keer te gebruiken, eenmaal data er op en het is gedaan. Deze DVD’s
kunnen beide met de meeste DVD spelers wel worden afgespeeld, ook op de wat
oudere spelers.
Dit in tegenstelling met DVD+RW, DVD-RW en
DVD-RAM disks, die kunnen duizenden keren beschreven en gewist worden, maar
elk van deze drie is ook weer een beetje anders. DVD-RAM was bedoeld voor
het opslaan van data met de computer. Het schijfje heeft een indeling die
te vergelijken is met een harddisk: er wordt van tevoren positie-informatie
op geschreven (formatteren). Maar als je het voor andere doeleinden wil
gebruiken zoals het maken van films, dan is een van de andere twee een
betere optie, omdat de meeste afspeelapparatuur geen DVD-RAM disks af kan
spelen!
DVD-RW en DVD+RW zijn beide goed voor het
maken van films, maar een keuze maken tussen die twee wordt moeilijk.
Vroeger had je ook voor videorecorders een aantal systemen, VHS, Betamax en
ook Philips had een eigen systeem en over de DVD standaard is ook het
laatste woord nog niet gezegd. De consument zal uiteindelijk wel de
beslissing moeten brengen, DVD-R of DVD+R of een combinatie van beide,
zoals de nieuwste Sony DRU-500A DVD± RW recorder, wie zal het zeggen.
Het verschil tussen DVD-RW en DVD+RW is de
manier waarop de data in blokken is verdeeld en de toepassing van
compressie. Kort samengevat:
De DVD+RW standaard wordt gebruikt door
Bedrijven als Dell, Hewlett-Packard, Philips, Ricoh, Sony, Yamaha e.a en
ook Microsoft heeft besloten om de DVD+RW kant te kiezen in de DVD brander
oorlog. Onder andere Apple, Hitachi, Nec, Pioneer, Samsung, Sharp kozen
voor DVD-RW.
Je zal wel gemerkt hebben dat er in dit
artikel geen voorkeur werd uitgesproken voor plus of min en dit relaas zal
je keuze er niet makkelijker op maken. Wie niet het risico wil lopen een
verkeerde standaard te kiezen zal dan ook moeten wachten tot er één
standaard overblijft, of… tot er apparaten zijn die alle standaards
aankunnen.